Gonzo Circus (BE)
Het mag bekend zijn dat de composities van Kenneth Kirschner een flinke tijdsduur kunnen hebben, maar ‘Compressions & Rarefactions’ zal nog menigeen verbazen. Hier gaat de New Yorkse componist met vijf muziekstukken dik over de zes uur; 12k brengt het ‘album’ dan ook uit op één cd plus een download met de drie stukken die te lang zijn voor de tijdsduur van een cd. Twee daarvan duren meer dan twee uur. Een terugkerend element in zijn werk zijn de afwisseling van stilte en dichtheid van geluid, waarbij de klanken tevens vaak als golven aan- en wegrollen. Ook repetitieve patronen met minimale veranderingen gebruikt hij veel. Die technieken zijn op ‘Compressions & Rarefactions’ eveneens herkenbaar; de afwisseling van stiltes en klanken het sterkst in ‘January 10, 2012’ en ‘October 13, 2012’ (zoals gewoonlijk heeft Kirschner de composities alleen een datum meegegeven). Het laatstgenoemde stuk is geheel opgebouwd met opnamen van Tawnya Popoff op altviool, gedirigeerd door Kirschner. Hij heeft de vioolopnamen vervolgens in lagen gelegd en bewerkt, waardoor er verrassende, soms miniscule, verschuivingen plaatsvinden in bijvoorbeeld klankkleur en harmonie. Zo contemplatief als dit stuk is, zo nadrukkelijk aanwezig is de compositie ‘April 16, 2013’. Met het in hoog tempo tinkelen van xylofoon en klokkenspel lijken we midden in een stuk van Steve Reich te vallen. Ook hier horen we verschuivingen in de patronen; niet de phase shifting van Reich, maar veranderingen in intensiteit, accenten, dichtheid, volume en uitbreidingen. ‘July 17, 2010’ is ook zo’n compositie die de luisteraar geen rust laat, maar meesleept en hypnotiseert. Een twee uur durende compositie van hoge dichtheid met rinkelende geluiden op basis van, echt waar, drinkglazen. Gebruiksvoorwerpen, akoestische instrumenten, elektronica: wat Kirschner ook als klankbron neemt (en digitaal bewerkt), het resulteert in hoogstaande composities in zijn eigen idioom.