Gonzo (BE)
Het gitaarspel in het nummer ‘Late Night Games With Her’ klinkt bijna peinzend, in een omgeving bromtonen en metalig gerinkel als van een kapot speelgoedpianootje. Op de achtergrond klinken flarden field recordings. Ook andere nummers hebben het curieuze effect dat ze kalm en onrustig tegelijk klinken. Langzaam schuiven geluiden voorbij en in lagen over elkaar, waarover schijnbaar willekeurig klanken van divers allooi worden gestrooid.
In the Lens is het vierde volwaardige album van het duo Kane Ikin en Paul Fiocco. Met deze nieuweling keren ze terug naar 12K en ook naar wat hen het best bevalt: muziek bouwen uit imperfecte bronnen, dat wil zeggen akoestische instrumenten en microfoons die niet per se perfect hoeven te zijn, voorwerpen die ze om zich heen vinden en hier ook “opnamen gevonden in de kieren van tientallen jaren oude harddrives, zoekgeraakte emailreeksen van ongebruikte accounts en vergeten samples op casettedictafoons”. Kortom: een beetje onvoorspelbaarheid en imperfectie waardeert Solo Andata beslist. De oude fragmenten en opnamen zijn bewerkt en verwerkt in nieuwe composities die inderdaad een zekere ongrijpbaarheid en rauwheid hebben, maar tegelijkertijd organisch en warm klinken door de aanvulling met (imperfecte) klanken van akoestische instrumenten.
Een gitaar, een donker blaasinstrument, een piano, oosters aandoend metalen geklingel, de klanken worden gecombineerd met geritsel, geruis en een vervormd elektrische klank (in ‘Porcelain Blue’), met gelaagde loops of, zoals in ‘Miscible’, field recordings van water, wind en vogelgeluiden. Solo Andata presenteert een mix van analoog en elektronisch, complex en ongestructureerd en tegelijkertijd consistent en zich ontwikkelend gedurende de cd. ‘In the Lens’ is een rijke cd die ongetwijfeld meer en meer gaat prijsgeven.