Cut Up (NL)

Via microsound terug naar ambient. Dan Abrams heeft er zijn handelskenmerk van gemaakt en dit nieuwe album op het New Yorkse 12k-label is dan ook een voortzetting van Frame uit 2000 waar hij het spanningsveld tussen beide genres al eerder op indrukwekkende wijze wist uit te werken. Het leverde hem de roep op van een musicus die warmte en ‘menselijkheid’ terugbracht in de steriele elektronische muziek – een interessante interpretatie, gezien het feit dat ambient vroeger toch vooral als omgevingsmuziek en recentelijk door Diederich Diederichsen nog als “unheimlich” werd gekarakteriseerd.

In relatie tot microsound is deze interpretatie echter begrijpelijk, aangezien deze aanpak inderdaad vaak gekenmerkt wordt door een fetisjistische concentratie op het pure digitale. Abrams’ uiteenzetting met de ons omringende geluiden weet hier als het ware een humanistische twist aan te geven. Dit gebeurt zowel op associatief niveau als ook door het gebruik van samples.

Zo worden in de laatste twee minuten van het openingsstuk “Ash”, regelmatige clicks toegevoegd aan de langzaam verschuivende lagen van ambientgeruis en wordt zo een herinnering aan het dansverleden en –heden van elektronische muziek opgeroepen. Andere stukken maken echter eerder gebruik van samples, die als minuscule soundelementen worden ingezet en door middel van digitale processering een zwevende positie in de compositie innemen. In “Dead Leaves”, bijvoorbeeld, vormen de vibrafoonelementen een simpele maar zich continu transformerende melodie die zo de kwaliteiten van een drone benadert en wonderbaarlijk binnen het gelaagde geheel past. Het resultaat is een prachtig album dat de komende hypes zal overleven.