Gonzo (BE)

Nog abstracter is het resultaat van de muzikale ontmoeting met Ryuichi Sakamoto. De twee kennen elkaar al sinds een samenwerking in 2006, maar namen niet eerder samen op. „Disappearance kenmerkt zich door — hoe vreemd dat ook klinkt bij een cd vol elektronica, pianoklanken en field recordings — verstilling. Sakamoto speelt zowel “gewone” als prepared piano, wat nauwelijks een melodielijn lijkt op te leveren, maar vooral flarden. Het druppelende, tastende spel gaat soms gepaard met contrasten in zachte noten en harde aanslagen, zoals in “This Window”. De schaarse noten worden omgeven door het schuivende geluid van een kruk of van de pianosnaren. Deupree voegt er al even ingetogen en toch intense geluiden aan toe met akoestische gitaar, tapes, synthesizers en gevonden voorwerpen. Het tweetal behoudt een bijzonder evenwicht tussen de akoestische en elektronische klanken. Het laatste nummer is een meer dan waardige afsluiter. De eigen wereid van Sakamoto en Deupree krijgt een ijle en warme toevoeging met de fluisterzang van de Japanse Aoba, maar vooral indrukwekkend mool is de toevoeging van haar hartslag. (rm)